Iran, een land van koffie naar een land van thee.

Thee bereikte Iran - toen nog Perzië- in de 17e eeuw al via de zijderoute. Tot die tijd waren de Iraniërs vooral koffiedrinkers, maar tegenwoordig drinken ze wel tot vier keer zoveel thee als het wereldgemiddelde; zo’n anderhalve kilogram per persoon per jaar.

Hoe wordt de thee in Iran gedronken?

De meeste Iraanse zwarte thee wordt binnen het land zelf geconsumeerd. Vandaar dat we deze thee hier ook niet zo vaak tegen komen. Iraniërs drinken eigenlijk altijd zwarte thee. Ze gebruiken losse blaadjes, geen zakjes. De perfecte zwarte thee heeft een donkerrode kleur en wordt opgediend in kleine glaasjes zodat je de kleur kunt checken. Het kopje wordt half gevuld met thee en dan aangelengd met warm water. Thee drink je met suiker maar je lost het klontje niet op in je kopje. Je neemt het tussen je tanden terwijl je voorzichtig slurpt aan je thee. In plaats van suiker gebruiken Iraniërs ook nabat of rotssuiker.

Wanneer begon het verbouwen van thee in Iran?

De commerciële verbouw van thee begon echter pas in 1899, door toedoen van de Iraanse diplomaat Kashef Al Saltaneh. Zijn verhaal leest als een spannend jongensboek.

In die tijd hadden de Engelsen een stevige monopolie op de theeproductie in India; het was verboden voor niet-Europeanen om zich met de theehandel bezig te houden.
Al Saltaneh had als jongeman gestudeerd in Parijs en had er vloeiend Frans leren spreken. Hij vertrok naar India als diplomaat, waar hij zich voordeed als Fransman, alles leerde over de theehandel en uiteindelijk een aantal jonge theeboompjes en -zaadjes naar Iran smokkelde.
Zo begon de thee-industrie, die een ware revolutie teweegbracht in de economie en van de Iraniërs zeer enthousiaste theedrinkers maakte.
Al Saltaneh wordt dan ook liefdevol de vader van de Iraanse thee genoemd.

Waar wordt de thee geproduceerd?

Het noorden van Iran is het belangrijkste productiecentrum van Iraanse thee.
Op de heuvels aan de Kaspische zee gedijt de Camellia plant heel goed. Historisch gezien is Lahijan de eerste stad in Iran met theeplantages. Met het milde weer, de bodemkwaliteit en het frisse bronwater heeft Lahijan het grootste areaal voor theeteelt in Iran.
"Lahijan Spring Tea" is de beste kwaliteit thee die in het land wordt geproduceerd. Thee wordt ook verbouwd in andere steden van Gilan, bijvoorbeeld Fuman en Roudsar.
Toch worden de historische theegebieden vandaag aan de dag helaas ook vervangen door bouwgrond waarmee de eigenaars meer kunnen verdienen dan aan het verbouwen van thee.

Geen producten gevonden